Ben bir denizim diye başlıyor şarkı. Ezginin Günlüğü söylüyor bu şarkıyı. Kendi içinde taşan, ben bir denizim uçsuz bucaksız, kıyısız, hür bir deniz diye devam ediyor. Sahiden öyle miyim ben? Evet denizim ben ne zaman öfkelenmesi gerektiğini bilmeyen, sonsuz, uçsuz bucaksız ama kimi zaman özgür değil. Evet evet özgür değil! Bağımlıyım. Neye ama? Hayatın gerektirdiği şeylere mi?
Uzun zamandır yazmaktan korktum. Ne yapacağımı bilmediğim için kendimden kaçıp durdum.Neyin eksik, neyin fazla olduğunu bilmiyorum hayatımda. Garip bir huzursuzluk sardı her yanımı. Geceler uzun, ben yalnızım. Bilgisayarım, müziklerim ve çayım ile birlikteyim. Kimseyi istemiyorum bu aralar, sadece yalnız olmak istiyorum. Bir evimin olduğunu hayal ediyorum.Oturup günlerce,saatlerce yazdığımı. İnsanların hüzünleri benim hüzünlerim olmadan, gelecek kaygısını düşünmeden. Sadece içinde yazmak olsa bu evin. Ruhumun derinliklerine işleyen bir müzik her yanımı kavrasa, onun ateşiyle yazsam.
Tuhaf bir gece işte. Gece olunca güzelleşen şarkılar biliyorum. İşte onlardan biri bu şarkı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder