Ve iyi ki beni anlayan insanlar var. En kötü olduğum zamanlarda bile beni çok iyi anlayabiliyorlar. Çayım yanımda ve her şeye rağmen yeniden diyebiliyorum ben artık. Garip ama diyebiliyorum . Çünkü yaşamak bir başka, nefes alabilmek çok başka. Umut başka, yaşama sevinci bambaşka bir şey.
Hayallerim var benim? Aylardır bunu hatırlatan insanlar var çevremde. Annem var, en sevdiğim ablam var, en en sevdiğim arkadaşlarım var. Ben neden bu kadar gereksiz, saçma sapan kararlar veriyorum onu anlayamadım.Herkes bana olacakları söylerken hadi canım deyip geçiyorum ama sonra bir bakıyorum ki yine beklemediğim bir durumdayım.
Kültür, insanların yetişme tarzı o kadar önemli ki insanlar arasında, ben bunu bu aralar daha iyi anladım. Naif bir biçimde yetiştirilen bir insanın karşısına kaba saba sözlerle çıkan bir insandan ne bekleyebilirz ki? Karşı tarafı anlamaya çalışmak denen bir kavramın olduğunu bile bilmeyen insanlar varmış. Evet varmış. Bundan sonra demek ki böyle insanlara karşı farklı olmak gerekiyormuş. Neyse. Dönelim bugüne. Yazamadığım zamanlar da bir sürü kitap okudum şimdi de okumaya devam ediyorum. Bir sürü film de izledim :)) Şuanda elim de Doğan Cüceloğlu' nun 'Yeniden İnsan İnsana' kitabı var. İletişimden dert yanarken böyle bir kitap okumak harika bir şey keşke kitap okumayı sevmem diyen, iletişim sorunları yaşayan insanlar da okusa böyle kitapları. Kitap kriterlerini yapmaya kaldığım yerden devam etmeyi planlıyorum.
Bugün odam da sürekli bana eşlik eden bir parça vardı onu paylaşmak istiyorum.
Her şarkının içinizde estirdiği bir rüzgar vardır soğuk ya da sıcak ♫♪
Ben bir denizim diye başlıyor şarkı. Ezginin Günlüğü söylüyor bu şarkıyı. Kendi içinde taşan, ben bir denizim uçsuz bucaksız, kıyısız, hür bir deniz diye devam ediyor. Sahiden öyle miyim ben? Evet denizim ben ne zaman öfkelenmesi gerektiğini bilmeyen, sonsuz, uçsuz bucaksız ama kimi zaman özgür değil. Evet evet özgür değil! Bağımlıyım. Neye ama? Hayatın gerektirdiği şeylere mi?
Uzun zamandır yazmaktan korktum. Ne yapacağımı bilmediğim için kendimden kaçıp durdum.Neyin eksik, neyin fazla olduğunu bilmiyorum hayatımda. Garip bir huzursuzluk sardı her yanımı. Geceler uzun, ben yalnızım. Bilgisayarım, müziklerim ve çayım ile birlikteyim. Kimseyi istemiyorum bu aralar, sadece yalnız olmak istiyorum. Bir evimin olduğunu hayal ediyorum.Oturup günlerce,saatlerce yazdığımı. İnsanların hüzünleri benim hüzünlerim olmadan, gelecek kaygısını düşünmeden. Sadece içinde yazmak olsa bu evin. Ruhumun derinliklerine işleyen bir müzik her yanımı kavrasa, onun ateşiyle yazsam.
Tuhaf bir gece işte. Gece olunca güzelleşen şarkılar biliyorum. İşte onlardan biri bu şarkı.
