Uzun, sessiz, derin bir aksam!

Hayatımda aldığım her karar belirler hikayemi benim. Rüzgarların uğultusu ulaştırır beni gitmek istediğim ağaçların dallarına. Güneş yol arkadaşım benim hikayemde. Sevdiğim adam can yoldaşım..

Uzun zaman olmuş yazmayalı. Uzun zaman olmuş kendimi dinlemeyeli. Her fısıltı yol arkadaşım olmuş. Kristal tozlar birikmiş eteklerimin pilelerine, zaman bir kardan adamın erimesi gibi geçmiş gitmiş.

Sevilmek kadar güzel bir şey olmadığını anlamışım kardan adamım eridiği zaman zarfında. Çok sevmenin,  her adını duyduğumda sevdiğim insanın,  kalbimin hızla çarpmasına neden olan güzel bir yolculuk olduğunu anlayıvermişim birden. Geçip, gitmiş zaman…

Yazmaya tekrar başlamak, tekrar özüne dönmek..  Özüne dönmek diyorum çünkü, bazen insanlar da çiçekler gibi solup yeniden kendine geliyor, kendine gelebilmesi içinde dönüp geçmişle yüzleşmesi, olanları affetmesi, yaşadıklarını affetmesi gerekiyor. Son zamanlar bende bunun için çabalıyorum. Dün gece halimin nedeni belki de buydu, belki de herkesin yaptığı gibi bende bahaneler bulup duruyorum. Nedenlerim ve açıklamalarım nedenini bilmediğim bir öfkeden öteye gidemiyordu.

Sessizlik..  İnsanı özüne getiren şey. 

Hayatın bitmeyen sürprizleri alaycı bir tavırla, insanları yaşadığı hayatın karşısında yalnız, çaresiz bırakıyor. Hayat beni bu aralar yalnızlıkla korkutuyor. Onca gürültünün arasında ansızın gelen bir his ile sessizce bir köşede buluyorum kendimi.

Herkesin ihtiyacı vardır sessizliğe kendini dinlemeye. Büyüsün diye bekler seni caddeler ıslak gözyaşlarıyla der ya bir şarkının sözlerinde, büyümeye başladığımı hissediyorum yağmurlu rüzgarlı bir gecede. Güçlü durmaya çalışırken,  içimde ki çocuğu kaybediyorum.. Büyümek zorunda bırakılmak..  Büyürken ödediğimiz bedeller.. İçim ürperiyor bunları düşünürken, üşüyorum çok.  

Bir yandan da bunları yaşarken beni seven bir insanın varlığı ve desteği  garip bir yere götürüyor.. Dik durmalıyım, onun için yapmalıyım derken buluyorum kendimi..  Varlığı ile huzur buluyor, yaşadığım olaylar karşısında yol göstericim oluyor, buğulu camlardan ardından güneşi bulabiliyorum onunla…

Seviyorum, sevildiğimi hissederek. Yaşıyorum, ona ve aşka inanarak... :)