Kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum. Bir yağsam pahalıya malolacağım./Didem Madak

Günlerdir boş  bir sayfaya bakıp duruyorum. Anlatmam gerek diyorum, en azından kendim için..Ne yapabiliyorum ki kendim için?

“Bu kadar canımı acıtan şey ne olabilir?” diye düşünüyorum günlerdir. Sahiden kalbime bir bıçak gibi saplanarak bu kadar canımı acıtan şey ne?

Yeteri kadar sevildiğini görememek mi? Anlaşılamamak mı? İstemediğin bir hayatın içinde bulmak mı kendini? İstediklerini yapamamak mı? Çok severek kendinden vazgeçmek mi? Konuşamamak mı?

 Hayatımda şükrettiklerim peki, bu saydıklarım önüne geçecek kadar fazla mı? Sağlığım, bebeğim, nefes alışlarım,..

Şu kişisel gelişim kitaplarında yazan, her şey içinde başlar, ve kendinde biter cümleleri.. Sahi siz gerçek misiniz? Neden bende işe yaramıyor yada bir müddet yarıyor gibi gözüküyor da sonra kor gibi içime oturuyor her şey..

Ne yapmam gerekiyor, nasıl bunun içinden çıkmam gerekiyor bilmiyorum. Sahi ne oluyor bana, ne yapıyorsunuz bana? Kimseyi suçlamak değil amacım.. Kendi seçimlerim bunları yaşamama sebep olan belki de, belki de hayal bulutu belki de hayatın kendisi..

Hayatım değil, kendi seçtiğim yol bence bu. Karanlık değil, puslu bir yol.. Yönümü bulamıyorum. Tökezliyorum. Çarpıp duruyorum. Işık arıyorum, buldum sanıyorum. Ama yoğun bir pus karşımda.. Sonra yine aynı ritüeller..

Ne kadar çok isterdim mutluyum diyebilmek ama sahiden bu sefer değilim.. Mutluluk rolü yapmayacağım bu sefer.

Her şey çarçabuk eskir gider mi? Gitmesin istiyorum, her şey ilk başlarda ki gibi kalsa.. Haksızlık değil bu, hissettiklerim. Hayat bu kadar düz değil. Duygular var, sevilmek var, sevdiğini belli etmek var, şükretmek ve bunu göstermek var..

“Her şey karşılıklı” cümlesinden nefret ediyorum. Kendi suçunu kapatabilmek için kurulan iğrenç bir cümle. Hayat o kadar basit ve yalın ki aslında. Karşılıklı değil hiçbir şey. Sadece sevmek ve bunu gösterebilmek.. Tek ihtiyacımız olan şey bu. Karşılık beklemeden yapılan gerçek olan her şey sihirli bir bulut gibi güneş ile birlikte karşı tarafa ulaşır.. Ve o sihirli bulut ve güneş dolaşır gelir seni bulur sevgiyle, mutlulukla.. Karşılık beklemeden de mutlu olabilir, mutlu edebilir insan..

                        

    İclal Aydın’ın şu dizeleri sürekli aklımda..

Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde..

Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi.

Ne zaman eskiyor sevgiler

Ödenen bedellerin acısı geçince mi?