Hayat çok tuhaf. Çocukken zaman çok yavaş geçer. Sonra bir de bakmışsın 50 yaşına gelmişsin ve çocukluğundan ne kaldıysa geriye bir kutuya sığmıştır, tozlu bir kutuya.
Sevgili okurlarım bugün bu sözle başlamak istedim yazıma çünkü uzun süredir görmediğim eski arkadaşlarımla keyifli bir gün geçirdim. Ben 50 yaşında değilim henüz ama gerçekten o kutuda bir sürü şey biriktiğini bugün anladım :)) Eski çocukluk günlerimizi geri döndük bugün. Eski aşklar konuşuldu, Eski hayallerimiz, Eski düşüncelerimiz bir bir masaya yatırıldı. Eski resimler çıktı gün yüzüne.
Ama ben şunu fark ettim bu gece, ben o büyük değişim geçiren insanlardan değilim. Yine kendi dünyasında mutlu olmaya çalışan, yine kendini geliştirmeye çabalayan ve değerleri hiç değişmeyen biriyim. evet galiba öyleyim :) İleride de böyle kalmak istiyorum.
Kimi zaman karamsarlığa kapılıyorum o kadar çok yapmak istediğim, o kadar çok dert edindiğim şeyler var ki. Elimden geldiği kadar yapmaya başladım yavaş yavaş. Ama sabırsız ben hepsini birden yapmak istiyorum.
Bir sürü izlenecek film, bir sürü okunacak kitap, bir sürü çalışılması gereken şey.Bir sürü sorumluluk. Bu cümleler aklımdan geçerken hep aklıma Ogün Şanlısoy'un 'Büyüdük Aniden' şarkısı geliyor.Ve biz büyüdük aniden,birden küçüldü dünyamız öyle değil mi?
♫♪♫♪♫♪♫♪♫♪♫♪♫♪
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder