Öylece yani.

                                                   

 Jehan Barbur * Sarı

Bir ara sokakta öldüm.dün!

Öylece yani.Birdenbire,

Boşluğa düşer gibi, sarı bir sessizliğin içinde

Granit duvarlı binanın anlamsızlığına,

Şehrin boşu boşunalığına içerlerken

Bırakmışım son nefesimi kaldırıma

Bitmiş,

Öylesine yani.

Birdenbire

Yan binadaki otel odasından izliyordu oğlan

Yüz ifadesini göremesem de

Anlamış mıydı acaba öylece oturmadığımı?

O sokakta bitti her şey

Öğleden sonralarını bir bardak sütle geçiştiren

Apartman sakinlerini düşlerken

Sıkıntıdan

Ölmüşüm…dün

Arka odada ütü yapıp

Buharını burnuna çeken kadını,

Mutfağında her öğün için soğan doğrayıp

Göz yaşını kabuklara saklayan Madam Mari’yi

Kocasıyla artık sevişemediği için

Kapı komşusu gar sabunu satan adamı düşleyen Servi’yi

Düşündükçe

Ölü vermişim.dün

Böylece bitmiş yani,

Birdenbire

Sıkılmışım derinden zahir.

Tutunca da nefesimi

Portakal kabuklarıyla çay demini döktükleri çöpe

İki kedi de bulanınca

Kaldıramamış nefsim demlenmiş portakal kedilerini

Bal kabağı mevsimi bile değilken

Dönüşüvermiş her şey baldan kabağa

Ve saat henüz 12’yi vuramamışken

Kalkmış otobüsler durmamaya

Mecal mi bulamamışım, yere döktükleri bala mı basmışım

Hatırlamam ama

Öylece kalakalmışım-kalkamamışım.

Şehrin insanı haberdar değil mi bu öldüresiye sıkıntıdan?

Vagonlar boş, birkaçı kiremit taşıyor topraktan

Kayıklar da serseri misinalar

Otobüsler kimseyi almadan durup durup geçiyorlar duraktan

Arabalar yürüme mesafelerini öldürüyor her gün, her öğle

Her gece.

Bisikletleri balkonlarında unutanlar

Her an yağmur yağsın diye dua ediyor

Üç öğün yemek yiyip, dört öğün uyuyorlar

Buna rağmen erken uyanıp, geç yatıyorlar

Aynı kuru kahveciden gün aşırı -iş olsun diye-

Yüzer gram kahve alıp evde -iş olsun diye- öğütüyorlar

Ve bir gün bile sormuyorlar öğütülmüşünü

Kimse sormuyor iş olsun diye yapılan iş, iş midir diye?

Bunlar olurken ölmüşüm o ara sokakta

Balkondaki beyaz brandalar rüzgarla sökülürken

Sökülüvermişim

Şişip patlayan bir eteğin dikişi gibi

Sıkıntı işte

Ya da ölmek yerine

İki adım yol yürüyeydim de

Konuşuverse miydim şu gelin çiçeğiyle.

Gitmek yerine?