Yağmurlu bir kış günü ve İstanbul. Hırçın fakat arada sakinleşen güzel bir yağmurla uyandım bugün. İlk işim pencereyi açıp toprak kokusunu içime çekmek oldu. Çok yağmurlu, sessiz, durgun değişik bir gün bugün. Kafamda bir sürü soru var. Yalnızca cevaplarını yaşayarak alabileceğim sorular bunlar.
Tarık Tufan'ın satırları düşüyor aklıma birden: 'Sana yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve yağmurlu bir coğrafyada yaşadığımızı söyleyecekler. Gerçek olan senin mevsimindir oysa. O günün nasıl geçeceğini anlayabilmek için gökyüzüne bakman gerekmez. dönüp yüreğine bak. Yağmurlar ve güneş yüreğinden süzülür. gerçek olan yüreğinin mevsimidir, senin mevsimindir. Her sabah uyandığında gözlerinden dünyaya saçılandır mevsim. Güneş senden doğar ve yağmur senin gözlerinden düşer yeryüzüne.' demiş nede güzel demiş.
Yağmurlu bir gün İstanbul da evet ama gökyüzü masmavi, içimi ısıtan bir mavilik bu. Artık yağmur yağmayacak diyen, ona güvenmemi isteyen bir gökyüzü var.*
Kalktım yürüdüm elimdeki çaresiz soruyla:İnsan neden hep sona bırakır kendini?
♫♪ ♫♪
ne kadar da doğru aslında
YanıtlaSil